تقی آزاد ارمکی: نظام سیاسی در اینکه مردم قبولش دارند، دچار توهم است
یک جامعهشناس گفت: نظام سیاسی ایران در اینکه تصمیم بگیرد و حرکت به جلو داشتهباشد، ناموفق بود و همیشه از این بابت که مردم مرا قبول دارند، دچار توهم شد و هر کسی رای آورد با خود تصور کرد میتواند اراده شخصی یا گروهی خود را اعمال کند.
![](https://cdn.jahanemana.ir/thumbnail/VmsrJe59V2Oi/j47ddgbKh_egUhbfL5rIOgvTL6tYpbbGoffKNQjc0JPcjwQvD1AV_VOM6bZr0dlPgC5fPc3jmgM,/%D8%AA%D9%82%DB%8C+%D8%A2%D8%B2%D8%A7%D8%AF+%D8%A7%D8%B1%D9%85%DA%A9%DB%8C+%D8%AC%D8%A7%D9%85%D8%B9%D9%87+%D8%B4%D9%86%D8%A7%D8%B3.jpg)
به گزارش جهان مانا، تقی آزاد ارمکی، استاد جامعهشناسی در بخشی از گفتگویش با خبرانلاین اظهار کرد: باید از جامعه ایرانی به عنوان جامعه زیادی حاضر یاد کنیم. اولا من جامعه ایرانی را جامعه بیتفاوت نمیدانم و دوما بهجای آن تفاوت دیدگاه و گوناگونی گفتار و کردار وجود دارد. جامعه تصمیم گرفته که دیگر به نظام سیاسی کاری نداشته باشد و من اسم این تصمیم را نوعی فراموشی عرصه سیاست و حکومت در ایران میگذارم.
بخشهایی از گفت و گوی تقی آزاد ارمکی را در ادامه میخوانید:
- جامعه تلاشهای بسیار زیادی برای اصلاح نظام سیاسی و اجتماعی کرد، مردم با گرایشات چپ، راست، اصولگرایانه و اصلاحطلبانه مشارکت حداکثر داشتند و اینطور نبود که مردم فقط دوم خرداد حداکثری آمده باشند، بلکه در تمام دورههای بعد هم مشارکت حداکثر داشتند. دیگر این مردمِ بیچاره چهقدر باید به صدای اصولگراها و اصلاحطلبها گوش بدهند؟
- آنها برای چه آمدند؟ برای اینکه فضای تغییر را ایجاد کنند و به مدیران و کسانیکه به عرصه حکومت رسیدهاند اجازه دهند تغییرات را صورتبندی کنند، ولی چه اتفاقی افتاد؟
- نظام سیاسی ایران در اینکه تصمیم بگیرد و حرکت به جلو داشتهباشد، ناموفق بود و همیشه از این بابت که مردم مرا قبول دارند، دچار توهم شد و هر کسی رای آورد با خود تصور کرد میتواند اراده شخصی یا گروهی خود را اعمال کند.
- همانطور که اگر نگاه کنید روسای دولتهای ما از آن روزی که پیروز میشوند صدایشان بلند میشود، بلندتر حرف میزنند، داد میزنند و حکم صادر میکنند و این توهم ایجاد میشود که این رای برای آنهاست در صورتیکه رای برای تغییر است نه متعلق به آنها.
- هم اصولگرا و هم اصلاح طلبها به تغییر رای دادند. جامعه بود که به تغییر رای میداد، اما حالا که میبیند این تغییر اتفاق نمیافتد پس میگویند: «ما دیگر این راه را پیش نمیبریم.»