این ۵ استادیوم مدرن در زمان بازسازی استادیوم آزادی ساخته شدند !
ورزشگاه آزادی، بزرگ‌ترین و نمادین‌ترین استادیوم فوتبال ایران، بیش از یک سال است که درگیر بازسازی‌های پرحاشیه و طولانی شده است و تعمیر آن که می بایست خیلی زودتر از اینها به پایان میرسید، همچنان ادامه دارد.
به گزارش جهان مانا، ورزشگاه آزادی، بزرگ‌ترین و نمادین‌ترین استادیوم فوتبال ایران، بیش از یک سال است که درگیر بازسازی‌های پرحاشیه و طولانی شده. طی این ۱۴ ماه که مدیران از ورود به «فاز پایانی» بازسازی سخن گفته‌اند، در عمل بارها ورزشگاه به دلایل مختلف تعطیل شده و بازگشایی آن به تعویق افتاده است. این در حالی است که در همین بازه زمانی، در کشورهای مختلف جهان استادیوم‌های مدرن و درجه‌یک یا از صفر ساخته شده‌اند یا بازسازی‌های عظیم و پرسرعتی را پشت سر گذاشته‌اند.
اما پرسش اصلی اینجاست: چرا پروژه‌ای مثل بازسازی آزادی باید به اندازه ساخت یک استادیوم تازه‌نفس در عربستان یا مراکش طول بکشد؟ آن هم در شرایطی که شکل و شمایل این بازسازی هم برای بسیاری از کارشناسان و هواداران قانع‌کننده نبوده و موجی از نارضایتی را در جامعه ایجاد کرده است. در ادامه به سراغ مرور روند ساخت 5 استادیوم مدرن دنیا می‌رویم که اتفاقا اغلب در کشورهای در حال توسعه ساخته شده‌اند. با ما همراه باشید.
Misr Stadium – مصر
در قلب پایتخت اداری مصر، ورزشگاهی برپا شده که تنها با یک سال ساخت‌وساز فشرده به مرحله افتتاح رسیده . Misr Stadium با ظرفیت نزدیک به ۹۴ هزار نفر. این پروژه در مارس ۲۰۲۴ افتتاح شد و مصر را یک‌باره صاحب دومین استادیوم بزرگ آفریقا کرد. نکته جالب، سرعت بالای کار بود؛ جایی که دولت مصر پروژه را به‌عنوان نماد «مصر نوین» تعریف کرد و با تامین مالی مستقیم و حذف پیچیدگی‌های بوروکراتیک، کار را به‌موقع تحویل داد.
این استادیوم نه‌تنها برای فوتبال ملی، بلکه برای میزبانی رویدادهای جهانی آماده شده و در همان آغاز، به‌عنوان محل بالقوه برگزاری فینال لیگ قهرمانان آفریقا مطرح شد. طراحی آن با رویکردی مدرن و امکاناتی همچون سیستم خنک‌کننده، فضای رسانه‌ای گسترده و دسترسی آسان شهری، الگویی از ترکیب سیاست، اقتصاد و ورزش در منطقه است. مقایسه آن با کندی بازسازی آزادی، تضادی چشمگیر در مدیریت پروژه‌های ورزشی را نشان می‌دهد.
Prince Moulay Abdellah Stadium – مراکش
رباط طی سال ۲۰۲۵ شاهد بازگشایی سریع و درخشان Prince Moulay Abdellah Stadium بود. استادیومی که ظرفیتی ۶۸ هزار نفری دارد و تنها در کمتر از یک سال با ظاهری تازه آماده شد. سرعت بالای این بازسازی به قدری چشمگیر بود که برخی رسانه‌های بین‌المللی از آن به‌عنوان رکوردی در نوع خود یاد کردند.
طراحی جدید استادیوم با الهام از برگ نخل، هم هویت بومی مراکش را نشان می‌دهد و هم با فناوری‌های روز از سقف متحرک و نورپردازی هوشمند گرفته تا سیستم‌های کنترل جمعیت هم‌تراز ورزشگاه‌های اروپایی شده است. مراکش این پروژه را نه صرفاً به‌عنوان یک بازسازی، بلکه به‌عنوان (ویترین) برای میزبانی جام جهانی ۲۰۳۰ تعریف کرده. همین نگاه ملی و آینده‌محور باعث شد دولت و پیمانکار در نهایت سرعت و کیفیت حرکت کنند. در مقایسه با آزادی، این پروژه نشان می‌دهد چگونه اراده جمعی می‌تواند بازسازی را از یک فرایند طولانی به یک جهش بزرگ بدل کند.
Nou Mestalla – اسپانیا
والنسیا سال‌هاست رؤیای یک خانه مدرن برای تیم محبوبش را دنبال می‌کند. پروژه Nou Mestalla در اوایل دهه ۲۰۰۰ آغاز شد اما بارها متوقف ماند، تا اینکه در ژانویه ۲۰۲۵ دوباره جان گرفت. حالا با ظرفیت هدف‌گذاری‌شده حدود ۷۰ هزار نفر و بودجه‌ای بیش از ۳۷۷ میلیون یورو، این استادیوم قرار است در سال ۲۰۲۷ به بهره‌برداری برسد. هرچند پروژه طولانی‌مدت بوده، اما نکته مهم بازگشت دوباره آن با پشتوانه مالی محکم و طراحی مدرن است.
از پنل‌های خورشیدی و کاربری چندمنظوره گرفته تا تجربه تماشاگرپسند با دید عالی از همه زوایا. برای اسپانیا، این استادیوم نه فقط خانه یک تیم، بلکه ابزاری برای بازسازی اقتصادی و جذب سرمایه‌گذاری‌های جدید در والنسیاست. این پروژه نشان می‌دهد حتی اگر پروژه‌ای سال‌ها خاک بخورد، می‌توان با اراده و تامین مالی تازه، آن را از نو زنده کرد؛ مسیری که آزادی هنوز درگیر قدم‌های ابتدایی آن است.
Talanta Sports Stadium – کنیا
کنیا با پروژه Talanta Sports Stadium در نایروبی نشان داد که حتی در کشوری در حال توسعه می‌توان در زمانی معقول یک استادیوم مدرن بنا کرد. این ورزشگاه با ظرفیت ۶۰ هزار نفر در مارس ۲۰۲۴ کلید خورد و طبق برنامه تا پایان ۲۰۲۵ آماده خواهد بود—آن هم درست به موقع برای میزبانی جام ملت‌های آفریقا ۲۰۲۷.
ساخت این استادیوم در قالب همکاری دولت کنیا با یک شرکت چینی (CRBC) انجام می‌شود و علاوه بر زمین اصلی، شامل مجموعه‌های تمرینی، امکانات تجاری و دسترسی حمل‌ونقل شهری است. شفافیت در اعلام پیشرفت پروژه و انتشار تصاویر دوره‌ای، اعتماد افکار عمومی را جلب کرده است. برای کشوری مثل کنیا، این استادیوم بیش از یک زمین فوتبال است: نماد توسعه ملی و ابزار دیپلماسی ورزشی در آفریقا. وقتی چنین کشورهایی در دو سال به نتیجه می‌رسند، تداوم بلاتکلیفی آزادی به‌وضوح غیرقابل توجیه‌تر به نظر می‌رسد.
King Fahd International Stadium – عربستان
ریاض در دسامبر ۲۰۲۳ پروژه بازسازی کامل King Fahd International Stadium را آغاز کرد؛ استادیومی که قرار است تا سال ۲۰۲۶ به ظرفیت ۸۰ هزار نفر و استانداردهای جهانی برسد. این ورزشگاه با طراحی جدید نه‌تنها شامل بازسازی سکوها و زیرساخت‌ها، بلکه افزودن امکاناتی همچون موزه ورزشی، مراکز خرید و فضاهای تفریحی خواهد بود. هدف روشن است: آماده‌سازی عربستان برای میزبانی جام ملت‌های آسیا ۲۰۲۷ و سپس جام جهانی ۲۰۳۴.
سرعت پیشرفت کار و ابعاد سرمایه‌گذاری نشان‌دهنده اراده‌ای استراتژیک است. پروژه بازسازی در عربستان نه صرفاً تعمیر، بلکه یک «نوسازی هوشمند» است که ورزشگاه را به یک قطب اقتصادی و فرهنگی تبدیل می‌کند. این مقایسه آشکارا نشان می‌دهد که بازسازی هم می‌تواند مانند ساخت یک استادیوم تازه، چشمگیر و الهام‌بخش باشد چیزی که آزادی هنوز با آن فاصله زیادی دارد.
