کیلیان امباپه: خودم که نمی‌توانم برنده توپ طلا شوم ولی رسیدن آن به دمبله یا حکیمی مرا خوشحال میکند
مراسم توپ طلا روز ۳۱ شهریور در پاریس برگزار خواهد شد؛ جایی که امباپه متوجه می‌شود پیش‌بینی او دربارهٔ این‌که «نمی‌تواند برنده شود» درست است یا نه.
به گزارش جهان مانا،کمتر از دو هفته تا مراسم توپ طلای ۲۰۲۵ باقی مانده و در حالی که تب و تاب انتخاب برنده بالا گرفته است، کیلیان امباپه ترجیح داده امیدی به شانس خود نداشته باشد.
به گزارش TNT Sports، ستارهٔ رئال مادرید و تیم ملی فرانسه که تاکنون موفق به کسب توپ طلا نشده است، ۲ سال قبل نزدیک‌ترین تجربه خود را داشت و در رتبهٔ سوم رأی‌گیری ایستاد.
با وجود ثبت ۳۹ گل در نخستین فصل حضورش در مادرید، امباپه باور ندارد که امسال هم نوبت او باشد. او در مصاحبه با اکیپ، با لحنی صریح و بی‌پرده، در پاسخ به پرسشی دربارهٔ شانس رقابت با عثمان دمبله و اشرف حکیمی، دو هم‌تیمی سابقش در پاری سن ژرمن، گفت:
من امسال نمی‌توانم توپ طلا را ببرم (می‌خندد). نمی‌توانم بین دو دوستم انتخاب کنم. چیزی که اهمیت دارد این است که عملکردشان دیده شود و اگر هر کدام از آن‌ها برنده شوند، واقعاً خوشحال خواهم شد.
چهار فرانسوی در فهرست نامزدهای جایزه در بخش مردان حضور دارند: امباپه، دمبله، مایکل اولیسه و دزیره دوئه. امباپه در این اردو بار دیگر به جمع ملی‌پوشان فرانسه بازگشته بود تا تیمش را در مسیر صعود به جام جهانی ۲۰۲۶ همراهی کند.
وقتی از او پرسیده شد آیا این قوی‌ترین تیمی است که تاکنون در کنار آن بازی کرده است، پاسخ داد:
از نظر استعداد، بله. از نظر قدرت، هنوز نه. از نظر بیشترین ظرفیت، بله. ظرفیت این تیم بی‌نهایت است. بازیکنان ما در هر پست، در بهترین باشگاه‌های جهان فیکس هستند. همین کافی است. اما به عنوان یک تیم، هنوز از تیمی که در ۲۰۱۸ قهرمان جهان شد یا تیمی که در ۲۰۲۲ به فینال رسید، قوی‌تر نیستیم.
وی همچنین افزود:
آیا این تیم پتانسیل دارد بهترین تیم شود؟ صد درصد. آیا خواهد شد؟ این به ما بستگی دارد. باید جاه‌طلب باشیم. روز به روز، بازیکنان جوان‌تری به تیم راه پیدا می‌کنند. دیگر این ترس وجود ندارد که بازیکنی را که کمتر از ۱۰۰ بازی حرفه‌ای دارد یا نخستین فصلش را تجربه میکند، به تیم ملی دعوت کنیم.
دمبله و دوئه هر دو در پاری سن ژرمن توپ می‌زنند و فصل گذشته با این تیم فاتح لیگ قهرمانان اروپا شدند. امباپه در پایان فصل ۲۴-۲۰۲۳ پاریس را ترک کرد و به رئال مادرید پیوست تا رؤیای دیرینه‌اش، یعنی فتح لیگ قهرمانان را دنبال کند.
با این حال او تأکید کرد که هیچ دلخوری از قهرمانی پاریسی‌ها ندارد و همچنان با بسیاری از بازیکنان تیم سابقش رابطهٔ نزدیکی دارد:
من دوستانی در تیم دارم و کسانی که مرا می‌شناسند می‌دانند دوستی برایم مهم است. داستان من تمام شده بود و بدون هیچ پشیمانی رفتم. حتی اشتباهاتی که کردم هم بخشی از داستان من است. وقتی آن‌جا بودم خیلی نزدیک شدیم؛ دو بار به نیمه نهایی رسیدیم و یک بار به فینال. قهرمان نشدیم و وقت من تمام شد. رئال مادرید مرا می‌خواست؛ همیشه رؤیایم همین بود. حتی می‌توانستم زودتر هم بروم...
