افشای علت کری‌خوانی عراقچی برای استقلالی‌ها؟!
مهرداد خدیر در عصر ایران نوشت: عباس عراقچی وزیر امور خارجه در حاشیه مراسم بزرگداشت حسین کلانی بازیکن پیشین تیم فوتبال پرسپولیس به مسابقه مشهور تاج ( استقلال) و پرسپولیس در ۵۲ سال قبل با نتیجۀ ۶ بر صفر به سود قرمزها تمام شد اشاره کرده و آن بازی را مانند بازی ایران و استرالیا -"حماسۀ ملبورن"- رویدادی فراموش‌ناشدنی توصیف کرده و گفته آن روز بازی دربی در امجدیه حضور داشته است.
به گزارش جهان مانا، در ادامه یادداشت آمده است: هر چند مهم‌ترین نقد بر او این بوده که مقام سیاسی در حد وزیر خارجه نباید سخنی بگوید که برای جلب رضایت گروهی عده‌ای دیگر را برنجاند و به تعبیر عادل فردوسی‌پور در این اوضاع و احوال جای‌کُری خوانی هم نیست اما دو اِشکال دیگر هم وارد است:
اول این که بازی در ورزشگاه آزادی (آریامهر) برگزار شد (16 شهریور 1352) و نه امجدیه یا شیرودی. درست است که در آن زمان 10-11 ساله بوده اما ابهت و جذابیت استادیوم 100 هزار نفری کجا و امجدیه کجا؟ نویسندۀ این سطور در اولین حضور در ورزشگاه آزادی تحت تأثیر عظمت آن قرار گرفت. حسی که نخستین بار از مشاهدۀ دانشگاه تهران و مقایسۀ آن با مدرسۀ جمع و جورمان در نزدیکی آن به دست داد.
چون ورزشگاه آزادی در بازی‌های آسیایی 1353 رسما افتتاح شد خیلی‌ها تصور می کنند قبل از آن در آن بازی‌یی برگزار نمی‌شده در حالی که استادیوم فوتبال زودتر راه افتاده بود. پس خطای اول این که در امجدیه برگزار نشد و البته می‌دانیم به خاطر هم‌زمانی مسابقات کشتی فیلمی از آن ضبط و پخش نشده است. به همین خاطر هواداران استقلال به شوخی تکذیب می‌کنند یا این افسانه ساخته شده که چون مالک تاج رییس سازمان ورزش بود (پرویز خسروانی) راش‌ها را از بین برد!
همان‌گونه که رییس جمهور برای رهایی از فشار ناگهان بحث انتقال پایتخت را به میان می‌کشد که نه در انتخابات مطرح بوده نه قابل اجراست وزیر خارجه او هم به ذهن خود استراحتی می دهد و گریزی می‌زند. اگر برنامه دیپلماتیکی در سر دارد و می‌خواهد نفس و انرژی بگیرد اشکال ندارد و با لحن و ژست حامد بهداد: ولو به غلط!
گویا کارگردان "ممل آمریکایی" که برای ضبط صحنه‌های قالپاق دزدی بهروز وثوقی به ورزشگاه رفته بود قول داده بود از بازی هم فیلم می‌گیرد. راستی معلوم می‌شود عباس آقای عراقچی ما "ممل آمریکایی" را هم ندیده یا دقت نکرده!
دوم این که بازی باشگاهی دو تیم رقیب و پرطرفدار را که هوادار هر دو ایرانی‌اند با بازی ملی در حد ایران - استرالیا مقایسه نمی‌کنند به یک دلیل واضح: از نتیجه بازی 16شهریور 1352 عده‌ای (هواداران پرسپولیس) خوش‌حال و گروهی (تاجی‌ها) اندوه‌گین شدند. از بازی 8 آذر 1376 اما همه چه قرمز و چه آبی و چه هواداران دیگر تیم ها خوش‌حال شدند.
اشارۀ آقای عراقچی البته از حیث نقش حسین کلانی در دو گل (یکی با ضربۀ خودش و دیگری با ارسال او ) توجیه دارد. همچنین تصویر او روی جلد کیهان ورزشی شمارۀ بعد از بازی اما مردم بیشتر دوست دارند از زبان وزیر دربارۀ تدابیر بعد از اسنپ‌بک بشنوند که به زندگی و معیشت همه مربوط است نه خاطرات فوتبال. هر چند برای تمدد اعصاب شاید چاره ای نباشد به شرط آن که برای همه جذاب باشد و نه فقط جمع حاضر در سالن چون هر صحبتی که هر جا گفته می‌شود جاهای دیگر هم شنیده می‌شود.
این حدس هم قابل طرح است: همان‌گونه که رییس جمهور پزشکیان برای رهایی از فشار اتفاقات غیر مترقبه و بدتر از همه مکانیسم ماشه ناگهان بحث انتقال پایتخت را به میان می‌کشد که نه در انتخابات مطرح بوده نه قابل اجراست و نه پولی برای آن موجود است وزیر خارجه او هم با طرح موضوعات فرعی و نامرتبط به ذهن خود استراحتی می‌دهد و گریزی می‌زند تا گزیری بیابد.
اگر برنامه دیپلماتیکی در سر دارد و می‌خواهد نفس و انرژی بگیرد اشکال ندارد و با لحن و ژست حامد بهداد: ولو به غلط!
